Stempeldag

Stel je voor. Vierkante kamer, bureau met stoel, boekenkasten en een tafel met vier stoelen, blauwe. Paarsige- of is het nou lichtblauw?- vloerbedekking en witte muren. Aan de tafel zit een vrouw met naast zich een man, haar vader. Tegenover haar een vrouw met een stapel papieren en een pen. Ze voeren een gesprek. Je duikt nu in het hoofd van de vrouw. Gelukt? Daar gaan we.
Goh die vrouw mag ook ook haar haar wel eens verfen. Hé ging daar nou een alarm af? "Ja, ik was vroeger vaak slordig." Uhm voor mijn vader moet dit wel bekend zijn. Niet vergeten om er zo brood uit te leggen voor Juul en de was niet vergeten!! Brood, was, brood, was. Check opgeslagen (hoop ik). Mijn vader: "Als kind kon ze inderdaad vaak doorjakkeren en drammen." Viel toch wel mee? Ik stond alleen wel eens onder een koude douche? Oh schuim op je mond is niet normaal. Nou dan moeten ze me niet zien hardlopen. Hardlopen, ik moet nog de training voorbereiden. Oh ik zit weer te wiebelen met mijn benen. Eigenlijk wil ik gewoon heel graag hardlopen, bam knallen en tot het uiterste gaan. O nee, vergeten vriendin te bellen. Stom! Blijf bij de les! "Dit alles maakt toch wel duidelijk dat u ADHD en OCPS heeft? Vooral aan de OCPS moet u iets doen, anders blijft u vastlopen?" Pff ADHD, dus toch die modegril? Wat OCPS? Wat is dat? Ik ken alleen COPD? Thuis eerst dat OCPS maar eens opzoeken. O nee ze zegt nog iets. Streven naar perfectie...leven volgens strikte regels....zwart-wit en grijs bestaat niet. Klinkt als muziek in mijn oren.

Dit was een jaar geleden. 27 jaar en dan heb je opeens die stempel. Al tijden loop ik rond met het idee een blog te starten over mijn leven met deze gaven. Ondertussen komt Leon binnen en zegt: "Je moet alinea's maken, zo is het niet overzichtelijk." Welkom in mijn wereld! Bij de volgende blog zal ik alinea's maken.